Een ernstig gesprek

tussen moeder en zoon: het gras bij de buurman is altijd groener en zo dacht ook het kalfje. En stapte zo door de draden de moestuin in. Hij keek even bij de bietjes, vond geen wortels meer en bleef steken bij de stokbonen. Voorlopig moet het maar bij moeders melk blijven, dus samen met een rijtje gasten heel rustig de kleine weer de wei in gedirigeerd. Waar moeders ongerust loeiend heen en weer draafde. Niet weer doen leek ze te willen zeggen. En wij vrezen het gezicht van Jan, de moestuinmanager. Die is vast niet blij, want de kleine pootjes troffen toch de sla en prei.....