De bollen

in de tuin zitten (behalve de sneeuwklokjes) nog diep onder de grond, maar de oliebollen drijven in het vet in het theehuis. De boer is samen met zijn schoonzus druk in de weer en uit voorgaande jaren weten we dat dit een succesvol duo is. Het theetuis is afgeschermd tegen de gure wind, de kachel brand en de eters smikkelen de warme bollen en flappen bijna sneller op als zij ze kunnen bakken.

Kleine klus

blijkt in zo'n romantische oude boerderij weer een heel karwei. Even een andere kast plaatsen....ja, ja. Bij het weghalen van de oude bleek het vocht wel heel erg in de muur getrokken: het stuc- en verfwerk viel spontaan naar beneden. Dus op naar de bouwmarkt, latjes zagen, tegen de muur timmeren, schilderen en 3 dagen later eindelijk de nieuwe kast voor de als nieuw lijkende muur. Poeh, poeh....

Onwetend

genoot Gurbe vandaag van de sneeuw. Blij sprong hij in de auto. Maar hard was de werkelijkheid: de boer bracht hem naar de dierenarts om een goedaardig gezwel te laten verwijderen. Gelukkig sprong hij eind van de middag zelf weer in de bus toen de boer hem weer haalde en lijkt ie niet onder de indruk. Het ergste is misschien nog wel dat er geen hondeneten geserveerd wordt tot morgenochtend vroeg: dat snapt ie echt niet.....

Sneeuwland

Prachtig wit is alles. Dat heeft zo zijn nadelen (we waren zowaar min of meer ingesneeuwd), maar de voordelen overheersen. Het is een prachtig gezicht en voor de kinderen is het erf nog meer een waar speelparadijs. Sneeuwpoppen, iglo's, tot sneeuwscooter verbouwde skelters en het allermooiste: op de slee achter de trekker. Want zoals Zigge ooit op 5 jarige leeftijd na een middagje spelen in het dorp op een winterse dag zei: "mama, weet je wat het fijnste is op de boerderij? Bij ons is de sneeuw nooit op!" En zo is het! Dus morgen weer...en nog meer poppen en sneeuwhutten en wat maar bedacht wordt. Want het is ook nog eens vakantie!

Aan 't werk

met het nieuwe speeltje: de tuinfreesmachine. Zo'n moestuin van en voor de gasten is prachtig, maar ook als de gasten er niet zijn vraagt zo'n tuin onderhoud. Minder mankracht los je op met meer machinepower en dus kocht de boer voor een zacht prijsje een frees en kon vandaag zijn geluk niet op. Lekker in de zon met de mooie machien door de grond ploegen. Het resultaat mag er wezen: een brede glimlach van de boer en een moestuin die er winterklaar bij ligt.

Een nieuwe boer

voor de boerin. Oftewel dezelfde man maar dan in een nieuw jasje. Met zijn formaat en eisen viel het nog niet mee, maar net voor de kou in valt, zit hij er buiten ook warmpjes bij in zijn nieuwe jack. Met handige ingenaaide hazentas. Klinkt leuk, maar hij is toch niet snel genoeg om ze te vangen....

Weer terug

De vleespakketten zijn opgehaald bij de slager. En het eerste stukje is geproefd. Dat smaakt echt anders en echt naar gelukkig karbonaatje. De worsten hangen te drogen aan de balken in de mooie kamer van de boerderij. Zoals dat al eeuwen gebeurd. Nog even wachten en dan kunnen we daar ook van snijden.